Kierując uwagę na zewnątrz wzmacniasz swój lęk.

Uczę się jazdy konnej całe dorosłe życie i nie mogę powiedzieć o sobie, że wiem, o co w tym wszystkim chodzi. W jednej szkole usłyszałam: “jest dobrze”. Moje przekonanie, że potrafię jeździć konno przetrwało do 2016 roku. Znalazłam swojego mistrza i ku mojemu zdziwieniu usłyszałam: “musisz zacząć od początku, jeśli chcesz jeździć dobrze, czyli technicznie”. Rok pracy z mistrzem to trudna nauka dla mojego ciała i jak się okazuje, po dwóch latach od tego doświadczenia to był mój najlepszy proces rozwojowy ostatnich lat.

Pamiętam wiele lekcji z tego okresu. Zazwyczaj były to jazdy poranne, jedna z nich wyjątkowo miała odbyć się tuż przed zmrokiem.

Teren dobrze znany, ogrodzony, mogę powiedzieć wydeptany. Koń przyjacielski o spokojnym usposobieniu. Tym razem wsiadając poczułam dziwny niepokój. Przelotna myśl zmienia jazdę w jedno z moich najtrudniejszych doświadczeń.

Pomyślałam: jest ciemno, nie widzę co jest za ogrodzeniem.

W ułamku sekundy wyobraziłam sobie spłoszonego konia, mojego konia a ja spadam, bo z ciemności coś wyskakuje. Zaczęła się lawina myśli. W głowie chaos i próba racjonalnego radzenia sobie z narastającą paniką. Koń posłusznie dostosował się do mojej akcji w głowie i realizował scenariusz. Zaczął niespokojnie zerkać i szukać zagrożenia, przecież dokładnie mu pokazywałam ciałem, energią z jakiego kierunku ma spodziewać się ataku. Z ciemności oczywiście, a że była wszędzie, to zewsząd widział zagrożenie i przestał reagować na moje mało precyzyjne polecenia. Pamiętam coś w rodzaju tańca, jaki zaczęliśmy wykonywać na rozległym terenie. Moje próby ogarnięcia sytuacji, tylko pogłębiały zamieszanie. Reagowałam tak, jakby już coś wyskoczyło na nas, koń znowu posłuszny myślał tylko o ucieczce, niestety było mu obojętne, czy jestem przyczepiona do siodła.

Kilka stanowczych poleceń w moim kierunku wyrwało mnie z letargu.

“Ogarnij się i skup na koniu! Obserwuj go, kiedy kieruje na ciebie uszy. Skup uwagę konia na sobie, zacznie cię słuchać.”

Zmiana nastąpiła szybko. Poprawiłam dosiad, wypuściłam powietrze, zaczęłam oddychać. Przekierowałam uwagę na siebie i po chwili zagrożenie zza ogrodzenia zniknęło. Mogliśmy zacząć lekcję. Całe zamieszanie trwało zaledwie kilka minut, a ja byłam zlana potem jak po górskiej wspinaczce i miałam wrażenie, że minęły całe wieki. Kontynuowałam jazdę, koń ponownie stał się spokojny, ułożony, kochany, jak zwykle… Tylko ja zostałam z ogromnym zadziwieniem. Co ja sobie zrobiłam?

Od tamtej pory, ilekroć zdarzy mi się “nakręcać” w głowie film z nieistniejącym zagrożeniem powtarzam sobie: Kiedy uwagę kieruje na zewnątrz, wzmacniam swój lęk.

Ta historia często wraca do mnie, kiedy obserwuję przedsiębiorców w kursie marki osobistej.

W półrocznym procesie każdy właściciel ma szansę stworzyć tożsamość własnej marki oraz strategię. Planuje kroki, tworzy teksty, komunikację, uczy się mówić, a czasami pisać na nowo, z pełną wiarą w swój potencjał, dokonania. Jest przygotowany na wyczekiwany moment, DZIAŁANIE i wdrożenie założeń. Wtedy prawie każdy zaczyna patrzeć, co robią inni w jego branży, zaczyna obserwować otoczenie i niestety, często  w tym właśnie momencie zaczyna “nakręcać” w głowie własny film, podobny do mojego sprzed dwóch lat.

Zaczynają się piętrzyć niepewności: co może się nie udać, jak zareagują klienci i znajomi, rodzina. Zaczynają być ważne opinie znajomych. Szukamy potwierdzenia w standardach rynkowych, czy moja konkurencja mówi o swojej historii, czy ujawnia mit założycielski, czy mówi o sukcesie, ambicjach, misji życiowej. Czy to, co chcę zrobić spodoba się innym?

Przekierowanie uwagi na zewnątrz, kiedy budujesz własną markę zawsze kończy się paraliżem. Zaczynasz wątpić w sens zmiany i w słuszność własnych starań. Przestajesz sobie ufać. Na koniec, jeśli nie ma w pobliżu wsparcia, zamrażamy swoje działania z osobistą marką na kilka lat. Strach ma wielkie oczy.

W całym procesie budowania marki, ważny jest moment wyjścia ze stanu własnej bezsilności. Najmniejsza zmiana w firmie zaczyna się w głowie właściciela. I najmniejsza zmiana w głowie właściciela może mieć olbrzymi  wpływ na firmę. Wyobraź sobie, co przekazujesz swoim pracownikom, partnerom i klientom, kiedy masz uwagę skierowaną na zewnątrz i ciągle szukasz, co może się nie udać, co może się nie spodobać. Zaczynasz podejmować działania w odpowiedzi na nieistniejące zagrożenie.

Kierując uwagę na zewnątrz wzmacniasz swój lęk.

To co dzieje się w sferze technologii i nowych mediów sprzyja podglądaniu i śledzeniu. Tracimy koncentrację i cenną energię, na podtrzymywanie przelotnych i nierealnych relacji. Uciekamy przed odpowiedzialnością za własne życie i wybory. To wygląda tak, jakbyśmy tracili kontrolę nad własnym życiem.

Ogarnij i skup się na sobie! Obserwuj, kiedy zmienia się twój nastrój, nastawienie do ludzi i koryguj siebie. Skup uwagę na własnym życiu, świat zacznie cię słuchać.

Tak się składa, że przez pół życia walczyłam ze swoim egoizmem.

“Myśl o innych, nie jesteś pępkiem świata, dziel się, pomagaj, angażuj się, zrób to ze względu na dobro innych…” –  to wszytko, co mi wpajano i czego mnie nauczono w szkole, w domu, w pracy – układało się w jeden archetyp: męczennika.

Kim jest męczennik? Męczennik: chce być dobry i postrzega świat jako konflikt pomiędzy dobrem a złem. Pomagając innym, często zapomina o sobie. Jego cel: dobroć. Zadanie: poświęcenie. Obawa przed: egoizmem.

„Archetypy według Carla Junga to głęboko zakorzenione w ludzkiej psychice potężne i czytelne przez cały czas wzorce. Mogą one istnieć zgodnie z terminologią Junga, w „nieświadomości zbiorowej”  czy „duszy obiektywnej”, a nawet mogą być zakodowane w strukturze ludzkiego mózgu. Archetypy możemy wyraźnie dostrzegać w snach, sztuce, literaturze i w postaci mitycznej, która wydaje się nam niezgłębiona, wzruszająca wszechobecna a czasem nawet przerażająca. Możemy je również rozpoznać w naszym własnym życiu i życiu naszych przyjaciół.” książka „Nasz wewnętrzny bohater” Carol S.Pearson

Jeśli chcesz sprawdzić, jaki archetyp towarzyszy Ci w życiu, możesz wykonać krótki test klikając tutaj: Odkryj archetyp dominujący w twoim życiu

(Uwaga, na końcu testu w tabeli z archetypami wpisuj wartości dla poszczególnych pytań, np: pod “Niewinny” jest wartość 5-, co oznacza numer pytania.)

I tu wracam do metody czterech kręgów. Pierwszy krąg opisałam w moim ostatnim wpisie blogowym. Metoda pozwala na dogłębne zrozumienie swojego stanu  i wpływu zdrowia fizycznego, psychicznego, społecznego i duchowego na życie i prowadzony biznes.

Metoda czterech kręgów (więcej w poprzednim wpisie czytaj TUTAJ) obejmuje:

1. biologię: jak funkcjonuje mój organizm? (więcej znajdziesz w wpisie TUTAJ)
2. psychikę: jakie mam wzorce myślenia i problemy rozwojowe?
3. więzi społeczne: jaka jest aktualna sytuacja życiowa, rodzinna i wsparcie otoczenia?
4. zdrowie duchowe: czym jest dla mnie życie?

Znajdziecie na pewno pełno koncepcji, jak zająć się własnym zdrowiem psychicznym, a raczej jak rozpoznać schematy myślowe, emocjonalne, zrozumieć powtarzające się sytuacje w życiu. To może być praca grupowa, indywidualna z terapeutą, psychologiem, czy też z duchowym przewodnikiem np. ojcem Benedyktynem, ale nie z coachem, mentorem lub trenerem rozwoju osobistego. Ten etap poznania siebie zakłada pracę w głąb ze sprawdzonym specjalistą, który nie będzie szukał w Tobie choroby, dysfunkcji i nie będzie chciał pracować nad twoją efektywnością w działaniu.

Poznanie archetypu dominującego otworzyło mi oczy na to, co się w moim życiu działo. W pewnym sensie uchyliłam wieko szkatuły pełnej kluczy do mojej wolności. Tak się złożyło, że cała podróż DO SIEBIE rozpoczęła się od Personal Brandingu w 2012 roku w Akademii, którą założyłam. Paradoksalnie – cała kreacja wizerunkowa i budowanie rozpoznawalności w mediach społecznościowych na potrzeby Akademii pokazały w czym nie chcę uczestniczyć, czego nie chcę tworzyć, sprzedawać, upubliczniać. Po pięciu latach powiem, że wartość, płynąca z serca, przekonań i naszego ducha wymaga od nas prostoty w przekazie i prawdy w kreowaniu wizerunku biznesowego. Unikamy wówczas rozjazdu między kreowanym wizerunkiem a wewnętrznym obrazem siebie. W tym zawiera się marka prawdziwa i autentyczna przedsiębiorcy.

Jeśli ktoś z was odkrył w sobie męczennika:

Dla męczennika najważniejsza jest MIŁOŚĆ; jego celem jest dobroć, troska, odpowiedzialność; jego największe obawy – egoizm, gruboskórność; reakcja na “smoka” – zaspokaja go lub poświęca siebie aby ratować innych; duchowość -ofiarowuje Bogu cierpienie, cierpi aby pomóc innym; intelekt/wykształcenie – uczy się i wyrzeka nauki aby pomóc innym; związki międzyludzkie – opiekuje się innymi, poświęca się dla innych; emocje – wypiera ze świadomości negatywne aby nie ranić innych; zdrowie fizyczne – pozbawia się czegoś, głoduje aby być pięknym; praca – postrzega ją jako ciężką, pracuje dla dobra innych; świat materialny – wierzy, że lepiej dawać niż brać, że większą cnotą jest być biednym niż bogatym; zadania/osiągnięcia – zdolność do opieki, poświęcenia, dawania.

Fascynujący w marce osobistej jest niepokój jaki wprowadza w życie. Pamiętam strach przed chaosem i zaklinanie rzeczywistości przed losowymi niespodziankami jeszcze 7-8 lat lat temu. Jest takie powiedzenie, lepszy dom ciasny, ale własny. I to dotyczyło każdej sfery życia, lepszy jeden przyjaciel ale sprawdzony, leszy jeden duży klient, ale lojalny itd.

Przekonałam się, że jedną z naturalnych reakcji na nową sytuację jest lęk. Długi czas racjonalizowałam wszystkie swoje obawy. Unikałam w ten sposób nowych, czyli,  jak to wtedy rozumiałam, potencjalnie nieprzyjemnych, trudnych sytuacji. Kilka dni temu jeden z nurków na greckiej wyspie Zakynthos pokazał mi małego kraba Pustelnika. Od innych odróżnia się brakiem własnego pancerza, ma wrażliwy odwłok. Zmuszony jest, w miarę swojego wzrostu, szukać nowych muszli i tak żyje wśród drapieżników, stosując sprawdzony sposób na przetrwanie.

Kilka lat temu zrozumiałam, że dokładnie tak, jak ten krab, co kilka lat  znajduję sobie  solidne, coraz większe muszle i tam z zadowoleniem się chowam. Rozwijam się: przecież jestem większa, mam własną przestrzeń, dobrze rozpoznane środowisko znajomych, krąg wybranych klientów w myśl takiej zasady. Nie byłoby w tym nic złego. Przecież to sprawdzony sposób na przetrwanie setek tysięcy przedsiębiorców. Tak można trwać całe życie, gdyby nie…marka osobista.

Od kiedy zajęłam się zawodowo personal brandingiem, wszystko zaczęło mnie samą uwierać. To uwieranie to niepokój, że życie tak szybko mija, dzieci dorastają, a nie przybywa proporcjonalnie do wieku satysfakcji, zadowolenia. Boleśnie odczułam mając prawie 40 lat, że wzrost biznesowy, czy wzrost rangi zawodowej, to nie znaczy dobry biznes i dojrzała, szczęśliwa, mądra kobieta.

Praktycznie zaczęłam budować swoja markę w wieku 40 lat, późno, powiedzą niektórzy z Was, ale to dało mi paliwo i motywację, ogromny zapał do działania, bo przecież nic nie dzieje się bez przyczyny. Marka osobista wyciągnęła mnie ze skorupy i nadal trzyma z daleka od strefy komfortu. To niezła jazda i adrenalina. Budowanie wartości marki, jej konkurencyjności i rozpoznawalności to ciągła praca nad sobą, nad swoją firmą, ofertą i produktem.

Zróbmy małą przerwę – specjaliści od content marketingu mówią o krótkich wpisach, a ja piszę za długo, pracuję nad zmianą stylu i to nie żart. Tymczasem zapraszam na kolejny wpis, podzielę się z Wami praktyczną metodą czterech kręgów: jak zająć się tym niepokojem i świadomie rozwijać siebie w szerokim kontekście budowania marki.

Sprawdziłam, możemy pomóc sobie w każdym wieku i poradzić sobie z dowolnym problemem.

Metoda czterech kręgów obejmuje:

1. biologię: jak funkcjonuje mój organizm?
2. psychikę: jakie mam wzorce myślenia i problemy rozwojowe?
3. więzi społeczne: jaka jest aktualna sytuacja życiowa, rodzinna i wsparcie otoczenia?
4. zdrowie duchowe: czym jest dla mnie życie?

Często łapię się na myśli, że całe życie można przejść na skróty. Kto z nas nie pamięta szkolnych czasów, kiedy odwlekamy naukę a następnie pospiesznie wkuwamy, by zdobyć zaliczenie.

Nie dostrzegamy zależności między jakością swojego prywatnego życia, a jakością wytwarzanych przez nas usług, produktów i jakością naszych firm. Zrozumiałam to, kiedy zaczęłam słuchać swoich klientów. Wcześniej chciałam naprawiać ich biznesy a dzisiaj wiem, że kluczem do sukcesu i szczęścia są oni sami. Tak jak w naturze przyrody, tak i w życiu człowieka obowiązuje prawo zbioru. Co zasiejesz, to zbierzesz.

Spotykam przedsiębiorców, którzy chcą wszystko załatwić za rok. Chcą odnowić relacje z przyjaciółmi za rok, chcą zmienić zasady funkcjonowania firmy za rok, chcą poprawić jakość swojego życia za rok. Chcą budować markę za rok, chcą zmiany, tyle że z odroczonym terminem działania.

Jestem przekonana, każdy może tworzyć swoje formuły szczęścia, bez oczekiwania na właściwy moment.

Podzielę się z wami moim ulubionym narzędziem w praktykowaniu szczęścia: intencja, skupienie, brak napięcia.

1. Intencja: dokładnie określam, czego pragnę – w tym przypadku większego szczęścia, radości, luzu, oddechu w pracy i w życiu rodzinnym.
2. Skupienie: to, czemu poświęcam uwagę w swoim życiu, staje się mocniejsze. Koncentruję się na szczęściu, praktykuję nawyki szczęścia: pogodziłam się ze sobą w czasie pracy terapeutycznej i odkryłam swoją duchowość, uczę się żyć bez obwiniania innych, czyli biorę odpowiedzialność za to, w jakim miejscu życia jestem, uwalniam się od bycia ofiarą losu, zdarzeń, ludzi, koncentruję się na rozwiązaniach, poddaję własne przekonania w wątpliwość, nakłaniam umysł do radości poprzez ruch, taniec i budowanie prawdziwych więzi z przyjaciółmi, wykluczam negatywne osoby z mojego życia, wybieram klientów, z którymi łączy mnie podobne widzenie świata.
3. Brak napięcia: traktuję siebie z wyrozumiałością, bez surowej samokrytyki, ufam temu, co przychodzi, wierzę, że dobro przyciąga dobro.

Wyobraź sobie teraz, że Ty jesteś szczęśliwa bez powodu. Jakie byłoby Twoje życie? Co byś czuła? Jak wyglądałaby Twoja firma i relacje z ludźmi? Nie odkładaj bycia szczęśliwą na później, nie czekaj na lepsze czasy, aż wszystko stanie się doskonałe, lub na jakiś uśmiech losu. Ludzie szczęśliwi, wpływają na to, co się dzieje w ich życiu, jeśli to jest możliwe. Za każdym razem, gdy dokonujesz wyboru, by zareagować w sposób, który umacnia poczucie wewnętrznego spokoju i szczęścia, zwiększasz prawdopodobieństwo tego samego wyboru w przyszłości. To ogromna przemiana: z ofiary stajesz się zwycięzcą.

“Jest tylko jedna przyczyna nieszczęścia: fałszywe przekonania w Twojej głowie, wierzenia tak rozpowszechnione, tak powszechnie uważane za prawdziwe, że nikomu nie przychodzi do głowy, by je zakwestionować”

Anthony de Mello, jezuita i psychoterapeuta

Podczas każdego kursu proszę przedsiębiorców, by na dużej kartce białego papieru napisali, bez limitu czasowego, listę pragnień, marzeń. Listę rzeczy, których pragną (BYĆ, MIEĆ, ZROBIĆ). Kiedy później dzielą się swoimi celami, dużymi i małymi, okazuje się, że to podobne marzenia: mieć wystarczająco pieniędzy, żeby zwiedzać świat, spełniać marzenia bliskich, wykształcić dzieci na dobrych uczelniach, zmienić mieszkanie, dom, nauczyć się perfekt języków obcych, stać się rozpoznawalną osobą, mieć wymarzony samochód, większe biuro, dobry zespół, być rentierem w wieku 50 lat, osiągnąć taki rozwój firmy, żeby przestać się martwić o sprzedaż, prowadzić firmę zdalnie, wystąpić na branżowych konferencjach, zostać docenionym w swoim zawodzie, zbudować globalna markę itd.

Natomiast niewiele osób w kolumnie rozwój osobisty i duchowy wie, co napisać. Niewiele wpisuje:  chcę być szczęśliwa.

Jeśli przez następne lata, dzień po dniu mamy angażować się bez reszty w rozwój firmy, po to by w efekcie zmienić dom na większy, czy wystarczy nam energii?

“Szczęście jest sensem i osią życia, ostatecznym celem i końcem ludzkiej egzystencji.” – Arystoteles

Szczęście nazywane Świętym Graalem ludzkiej egzystencji ucieka przedsiębiorcom z pola widzenia.

Postanowiłam podsumować najlepsze praktyki przedsiębiorczych kobiet biznesu, jakie mogłam poznać od 2012 roku. Z mojej perspektywy to pięć prostych praktyk, które zapewniają dobry i organiczny rozwój biznesu, ale co najważniejsze, dają poczucie szczęścia właścicielowi firmy. Praktykuję sama od pięciu lat, i jest radośniej, więcej miłości, akceptacji przychodzi z zewnątrz, więcej spokoju i pogody ducha we mnie samej. Słucham, co mówi firma, czego potrzebuje do rozwoju, uczę się słuchać intuicji i pozwoliłam sobie żyć odważnie. Potrzeba dużo pokory, wytrwałości, żeby przyjąć mądrze i refleksyjnie to, co przychodzi od innych i wykorzystać jako podpowiedź do własnego rozwoju. Trzeba przyjąć, że ŚWIAT JEST TAKI, JAKA TY JESTEŚ.

Dobre praktyki przedsiębiorczej kobiety biznesu:

1.Ma towarzysza w drodze.

To najczęściej bliska osoba, partner życiowy, wspólnik, zaufany współpracownik. Ktoś, kto dopinguje, pomaga zachować koncentrację i wierzy niezachwianie w jej ambicje. Wsparcie od towarzysza w drodze jest możliwe, jeśli relacja z nim pełna jest bezwzględnej uczciwości, czułości, dobroci.

2.Ma grupę wsparcia w biznesie.

Tworzy grupę wsparcia dla siebie, lub spotyka się regularnie z innymi – twarzą w twarz, online lub przez telefon – aby udzielać sobie rad, wysłuchiwać się i zachęcać nawzajem do podnoszenia poziomu satysfakcji w obszarze zawodowym i osobistym. Mogą to być kameralne stowarzyszenia, kluby, inicjatywy dla kobiet przedsiębiorców lub grupy zaufanych osób wewnątrz firmy lub jednej organizacji.

3.Ma zgromadzony wokół siebie sprawdzony zespół konsultantów i ekspertów.

Rozpoznaje swoje umiejętności, silne strony i akceptuje niewiedzę w pozostałych obszarach, dlatego korzysta z zewnętrznych konsultantów. Skupia się na tym, co zna i potrafi najlepiej, resztę deleguje specjalistom.

4.Ma swojego mentora biznesowego lub duchowego

Szuka osób szczęśliwych, mądrych i pozwala im wpływać na swoje życie. Przebywa w towarzystwie osób, które już doświadczają spełnienia w sferze osobistej, duchowej i biznesowej. W niektórych tradycjach “przebywanie w towarzystwie mędrców” uważane jest za jeden z najpotężniejszych kroków, jakie można podjąć, by zwiększyć swoje powodzenie w życiu.

5.Ma waleczne i otwarte serce.

Wypełnia życie treścią, firma jest dla niej jednym z składników szczęśliwego życia tak samo ważnych jak rodzina, przyjaciele, rozwój, zabawa, spokój ducha. Wolna od przymusu poprawności i odnoszenia sukcesu stawia granice światu. Jest dla siebie autorytetem do spraw szczęśliwego życia. Docenia różnorodność kobiecej natury i wybiera to, co dla niej samej jest dobre. Ma serce pełne akceptacji, wypełnione miłością, dlatego nie ocenia, nie krytykuje innych, wolna od lęku. Kocha i jest kochana.