Nic dziwnego, że pędziłam od zajęcia do zajęcia. Ciągłe wypatrywanie okazji biznesowych, nowych kontaktów, i ten niepokój którego nie potrafiłam przez wiele lat zrozumieć a tym bardziej się pozbyć.
Zastanawiałam się, ile muszę zebrać na koncie firmowym, żeby przestać. Dzisiaj widzę, że moim priorytetem w biznesie stało się “zbieractwo”.
Niewielu potrafi odpowiedzieć na to pytanie, a większość nigdy go sobie nie zadała. Tymczasem znalezienie odpowiedzi gwarantuje niegasnącą siłę woli i twórcze zaangażowanie w budowanie osobistej marki.
Co ok. 2 minuty, spotykasz się z sytuacją, która wymaga sprawdzenia siły woli. Pozwalasz sobie na coś lub odmawiasz. Podejmujesz bardziej lub mniej ważne decyzje biznesowe. Z czego zrezygnować? Kogo zatrudnić? Z kim wyjść na lunch? W co się ubrać? Jakie wybrać śniadanie? O której godzinie wyjść z pracy? Z kim się spotkać? Co kupić? itp. W ciągu dnia spędzasz od 3 do 4 godzin na ćwiczeniu siły woli.
Pamiętam postanowienie pracy nad osobowością i nawykami. Ułożyłam wtedy mantrę, która wyznacza kierunek w moim rozwoju.
Od roku zastanawiam się, czy prowadzenie bloga jest dowodem kompetencji w swojej dziedzinie, czy wynikiem nadmiaru czasu i próbą przykucia uwagi klienta. Jedna perspektywa, dość kontrowersyjna oznacza, że prowadzę bloga, ponieważ nie wierzę w wartość moich przemyśleń i nie znajduję odbiorców, którzy byliby w stanie za nie płacić. Druga bardziej popularna, oznacza, że idę z duchem czasu, dzielę się wiedzą, tworzę zaangażowaną społeczność, daje wartościowe treści i w ten sposób buduję wizerunek profesjonalisty z wykorzystaniem kanałów sieciowych.
Wiele rozmów prowadzonych ostatnio skłania mnie do tej pierwszej perspektywy, trudnej dla wielu do przyjęcia.
Jeśli nie poznasz, co obce – trudno Ci będzie poznać siebie.
Obcy, przyprawia nas o dreszcze, jak z filmu grozy. Sama myśl o najciemniejszych zakamarkach naszej duszy, przeraża bardziej niż realne zagrożenie. Co ukrywamy przed światem, czego się wstydzimy, czego nie akceptujemy w sobie, co grzebiemy w niepamięci? W obawie przed odkryciem “prawdziwej twarzy”, nazywanej autentyczną robimy różne uniki lub nadmiernie nadmuchujemy jeden wymiar naszego wizerunku, Personę.
Jeśli nie znasz swojej Persony, niemal wszystko dzieje się poniżej twojego poziomu świadomości. Dotyczy to zawodu terapeuty, psychologa, szkoleniowca trenera, jak również właściciela firmy, menadżera, prezesa, lekarza, malarki, fryzjera, prawnika, architekta, jednym słowem dotyczy to nas wszystkich.